نماد يگانگی، وحدت و نيرومندی گرجيان

داويت بانی

داویت چهارم (به گرجی: დავითIV) معروف به داویتْ آغْماشِنِبِلی (به گرجی: დავით აღმაშენებელი) به معنای سازنده، پادشاه کشور گرجیان (საქართველო) از سال ۱۰۸۹ تا ۱۱۲۵ میلادی و از سلسله باگراتیونی‌ها بوده است.

داویت چهارم موفق‌ترین پادشاه گرجیان محسوب می‌شود. او پس از تاجگذاری در سن شانزده سالگی به اشغال کشور توسط ترکان سلجوقی پایان داده و آنها را بیرون کرد و همچنین در جنگ بزرگ دیدگوری در سال ۱۱۲۱متجاوزان را شکست داد. داویت همچنین با سازماندهی دوباره ارتش و حکومت توانست کشور را دوباره متحد کرده و حتی سرزمین‌های مجاور آن را نیز تحت کنترل خود درآورده و ضمیمه کند.

داویت ۳۶ سال بر کشور گرجیان (საქართველო) حکومت کرد و در این مدت برای ملت خود بسیار خوبی آورد و نقش منحصر به ‌فردی را در تاریخ گرجيان ایفا کرد. داویت که هوشیاری بسیار عجیب و قدرت علمی بسیار داشت، کار وحدت گرجیان را که توسط نیاکان او شروع شده بود به اتمام رسانید.

وقتی او به تخت سلطنت رسید کشور در وضعیت سختی به سر می‌برد شرق و جنوب آن خراب و تجزیه شده بود و متجاوزان آن را تصرف کرده بودند، کارتلی میانی ویران شده بود، از کارتلی جنوبی و کاختی خارجی چادرنشینان به عنوان چراگاه استفاده می‌کردند. جمعیت کم شده بود و از روستاها ویرانه‌ای بیش نمانده بود.

داویت فعالیتهای خود را با تدبیر به پیش برد. شروع به سامان بخشیدن به وضعیت داخلی کرد، در ارتش انضباط به وجود آورد، با لشکرکشی‌های کوچک ارتش را به مرور ورزیده کرد و به اینگونه امید پیروزی بزرگ آینده را در دل آنها زنده کرد. اهالی کوچانیده و گریخته را به زمینهای اصلی خود بازگردانید و به گستاخی اصیل زادگان فاسد و زمامداران کلیسا لگام زد، در ۱۲ اوت سال ۱۱۲۱ در دیدگوری در مقابل ائتلاف متجاوزان پیروز شد بعد از آن تفلیس را از دست اشغاگران آزاد کرد و به عنوان پایتخت انتخاب کرد. ملت شاکر، پادشاه معروف خود را «بانی» لقب دادند.

داویت دارای استعداد سیاسی و نظامی زیادی بود و همچنین از دانش آموختن نیز گریزی نداشت. خود دانش‌آموخته بود و در لشکرکشی‌ها با خود کتاب حمل می‌کرد و به انسان‌های عالم با احترام بسیار زیاد رفتار می‌کرد. جوانان با استعداد را به بیزانس برای تحصیل می‌فرستاد. با مساعدت او در شهر کوتائیسی، فرهنگستان گلاتی تشکیل شد. داویت شروع به ساختن بیمارستانهای مختلف در سرتاسر کشور کرد و از آموزش مردم نیز غافل نماند.

داویت بانی نسبت به ملتهای غیر گرجی و ادیان دیگر تسامح داشت. در کنار کلیساها مسجد و کنیسه هم ساخته می‌شد. مورخان دیگر کشورها و آزاد اندیشان گرجیان درباره شخصیت محکم و بلند همتی او اشاره بسیار کرده‌اند:

 ایلیا چاوچاوادزه خدمت داویت را چنین ارزیابی می‌کند: «این پادشاه واقعاً بزرگوار، گرجیان‌ را با هم جمع کرد، کشور ویران شده را ساخت، دشمن را به وحشت انداخت و از کشور فراری داد.

درود بر ایشان۲۶ ژانویه روز یادبود وی است.

تصویر 1           تصویر 2           تصویر 3           تصویر 4           تصویر 5